TAM DOPŁACAJĄ CI ZA NOCLEG

Wyjeżdżasz gdzieś na wakacje i najwięcej pieniędzy wydajesz na nocleg. Śpisz w hotelu, hostelu czy w jakimkolwiek innym miejscu, w którym masz swój pokój i odrobinę prywatności. Nie przyjdzie Ci nawet do głowy, że ten czas mógłbyś spędzić w zupełnie inny sposób: z mieszkańcami miasta, do którego przyjechałeś, z jego przyjaciółmi, w samym sercu innej kultury i często zupełnie nieznanych tradycji. A jeśli nawet przemknie Ci przez głowę myśl, że warto byłoby spróbować – obawiasz się. Przede wszystkim tego, co nieznane. Bo „jechać do obcego domu obcej osoby w obcym miejscu – toż to niebezpieczne”. Czy na pewno? Może gdybym powiedziała, że oprócz darmowego noclegu zyskasz znacznie więcej, przekonałbyś się chętniej?

Do przełamania (się) jeden krok  

Tak, wiem. Każdy czasem potrzebuje odpocząć. Jadąc na zasłużone wczasy po rocznej harówce w pracy, nie wszyscy muszą chcieć – zamiast robić tylko to, na co mają ochotę – odwiedzać kogoś i musieć podporządkować się jego trybowi życia. To zrozumiałe. Najczęściej jednak wczasowiczom-turystom-podróżnikom (jak zwał, tak zwał – tutaj przy okazji, żeby zrozumieć moje porównanie, polecam książkę Jennie Dielemans Witajcie w raju. Reportaże o przemyśle turystycznym; może kiedyś napiszę o niej więcej) włącza się tryb „jestem niezniszczalny”. Oznacza to, że mimo wytężonej aktywności i mniejszej ilości przespanych godzin organizm odpoczywa znacznie lepiej. Taki stan rzeczy gwarantują odprężenie, brak konieczności robienia czegokolwiek nieprzyjemnego i zupełnie nowe otoczenie. 

Projekt dla ciekawych świata

Interesuje Cię pewnie, w jaki sposób miałbyś nocować gdzieś, gdzie nie dość, że nic nie zapłacisz, tam jeszcze coś zyskasz. Przechodzę więc do rzeczy. Projekt, o którym mowa, to „Couchsurfing” (w skrócie CS). I wciąż nie umiem się nadziwić, że tak mało osób zna tę nazwę. CS zrzesza ludzi z całego świata. Jego celem jest tworzenie międzynarodowej społeczności udostępniającej innym swoje miejsce do spania. Podróżując w ten sposób, nocować można za darmo. Kiedy już zaczyna korzystać się z tego typu możliwości, ważne jest, aby samemu oferować też coś od siebie. Jeśli nie ma się możliwości udostępnienia kanapy w swoim domu, można zaproponować innym członkom społeczności spotkanie na kawie albo oprowadzenie po mieście. Nikt też nie wymaga jakiegokolwiek rewanżu. Jeśli Ty jedziesz do kogoś, a potem ten ktoś chce przyjechać do Ciebie, a Ty nie jesteś w stanie go przyjąć, nie ma problemu i nikt się nie obraża.

Couchsurfing to nie hotel

Ale, ale! Niestety, wielu ludzi traktuje CS tylko i wyłącznie jako darmowe miejsce do spania. „Jadę do Francji, a tam taaaak drogo. Co za problem, znajdę sobie nocleg za free i będzie fajnie!” – to nie jest podejście godne prawdziwego uczestnika projektu. Dlaczego? Nie, nie dlatego, że straci na tym czy to gospodarz, do którego ignorant trafi, czy też wpłynie to jakkolwiek źle na inne osoby, z jakimi wspomniany będzie miał do czynienia w czasie swojego wyjazdu. Jedyną osobą, która nie zyska niczego poza kilkunastoma (we Francji – kilkudziesięcioma) złotymi w kieszeni, będzie tylko on sam. 

Zyskasz i nikt Cię nie skrzywdzi

Drugie niewłaściwe podejście to takie, które zmusza nie tyle do zachowania niezbędnej ostrożności (podkreślam: niezbędnej, naiwność nigdy nie popłaca), co do nieufności. Jeśli wychodzisz z założenia, że ktoś na pewno zamknie Cię w swoim domu na wieki wieków i będzie przypalał żelazkiem, lepiej nigdzie nie jedź. Nie radziłabym nawet wychodzić z własnego pokoju. Jeśli jednak zachowasz odrobinę zdrowego rozsądku, będziesz czerpać z możliwości, jakie daje CS, pełnymi garściami. A możesz: poznać kulturę od wewnątrz, zaprzyjaźnić się (!) z tymi „całkiem obcymi ludźmi” (tak, oni po pewnym czasie przestają być obcy), podszkolić się w mówieniu czy to po angielsku (bo uniwersalny), czy w innym języku, którym włada Twój gospodarz, poznać takie miejsca, do których nie doprowadzi Cię najlepszy książkowy przewodnik, wspólnie siedzieć przy stole albo na kanapie, rano lub wieczorem, i rozmawiać, rozmawiać, rozmawiać, gotować nie tylko dla siebie, ale dla gospodarza i innych jego gości oraz kosztować lokalnych potraw przez nich przyrządzonych. To tylko przykłady. Ale żeby ich doświadczyć, trzeba się przełamać i otworzyć. Dobrych ludzi na świecie jest więcej niż złych, zapewniam.

Co więcej, sam również możesz stać się gospodarzem – nie uwierzysz, jak fascynujące jest poznawanie swojego miasta na nowo (poza tym że kiedy ktoś zapyta, co tak właściwie w nim zobaczyć, wypada znać odpowiedź)!

Gdzie spałam, kogo poznałam

Do tej pory spałam w dziewięciu krajach u ponad dwudziestu gospodarzy. Osób, które poznałam „przy okazji” (bo spotkaliśmy się na mieście albo mieszkaliśmy u tego samego człowieka) nie liczę. Wystarczy powiedzieć, że było ich wiele. Do każdego z krajów jechałam z kimś – we dwie albo we dwoje spędziliśmy dzięki CS niezapomniane chwile w Portugalii, we Włoszech, na Ukrainie, w Mołdawii, Rumunii i Austrii. Z wieloma osobami mamy kontakt do dzisiaj. Nigdy nie poznałabym ich, gdybym nie uznała, że warto spróbować. Już za niecały miesiąc następna wyprawa – tym razem dłuższa i samotna. Spędzę miesiąc w Lizbonie. I mam pewność, że nie pozostanę sama sobie, bo przyjaźni ludzie z CS już mnie o tym zapewnili.

Couchsurfing nadaje zupełnie innej jakości wyjazdom. Warto w to wejść.

Na CS we Włoszech (Forli-Bolonia-Rawenna 2010)